Leczenie żylaków miednicy małej u kobiet

12 grudzień 2023

Żylaki miednicy to stosunkowo nowa choroba, o której lekarze dowiedzieli się dopiero pod koniec XX wieku, kiedy upowszechniła się metoda diagnostyki ultradźwiękowej. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn przewlekłego bólu brzucha. Żylaki żył miednicy ponadto powodują niebezpieczne powikłania: zakrzepicę, zakrzepowe zapalenie żył, zatorowość płucną.

Czym są żylaki miednicy?

Istotą patologii jest to, że żyły rozszerzają się, wypełniają krwią i ulegają nadmiernemu rozciągnięciu. Płynna część krwi przedostaje się przez ściany, co prowadzi do obrzęku tkanek.

Przyczyny rozszerzonych żył miednicy

Ustalono trzy główne mechanizmy powstawania żylaków miednicy małej:

niewydolność zastawek żył miednicy - powinny umożliwiać przepływ krwi tylko w kierunku serca, ale jeśli aparat zastawkowy ulegnie awarii, część krwi wraca;
niedrożność naczyń miednicy (zablokowanie, niedrożność);
zmiany hormonalne w organizmie kobiety zwiększające przepuszczalność ściany żylnej.

Niektóre kobiety mają zastawki słabo rozwinięte lub nieobecne od urodzenia. Ustalono znaczącą rolę dziedziczności w rozwoju żylaków miednicy małej. 50% kobiet ma obciążony wywiad rodzinny: przypadki żylaków narządów miednicy u bliskich krewnych. Zidentyfikowano już niektóre geny odpowiedzialne za rozwój żylaków macicy: FOXC2, TIE2, NOTCH3. Mutacje w nich prowadzą do osłabienia ściany żylnej lub niewydolności zastawki.

Ciąża może być czynnikiem wyzwalającym rozwój żylaków miednicy małej. U kobiety w ciąży zmienia się poziom hormonów, a ilość krwi krążącej w organizmie wzrasta o 30%. Ponadto pojemność żył miednicy wzrasta o 60% na skutek mechanicznego ucisku żył przez powiększoną macicę i zwiększonej produkcji progesteronu. Naczynia pozostają w stanie rozszerzonym przez całą ciążę i przez kolejny miesiąc po porodzie.

Oprócz ucisku macicy inne czynniki ryzyka obejmują:

endometrioza;
długotrwała pozycja siedząca lub stojąca (prowadzi do zastoju krwi w narządach miednicy);
wrodzone cechy strukturalne naczyń krwionośnych.

U 3% kobiet bezpośrednią przyczyną choroby jest zespół Maya-Turnera. Polega na ucisku lewej żyły biodrowej wspólnej przez prawą tętnicę biodrową wspólną.

Objawy rozszerzonych żył miednicy

Żylakom miednicy towarzyszą następujące zespoły:

Zespół żylaków.Przejawia się jako wizualnie zauważalne rozszerzone naczynia sromu i krocza. Ponadto u niektórych kobiet powiększają się żyły pośladków, kości łonowych i pachwin. Pod koniec dnia wargi sromowe mogą puchnąć.
Zespół bólowy.Przy rozszerzonych żylakach miednicy małej staje się to głównym powodem wizyty u lekarza i poddania się leczeniu. Cechy bólu: stały, bolesny, zlokalizowany w podbrzuszu (związany z macicą) i promieniujący do ud i krocza. Ból nasila się pod wpływem wysiłku fizycznego i długotrwałej statycznej pozycji ciała. Zmniejszają się po odpoczynku w pozycji poziomej. Możliwe jest, że ból może się nasilić w drugiej fazie cyklu miesiączkowego, co jest związane ze zmianami hormonalnymi.
Dysfunkcja narządów miednicy.Najczęściej z powodu żylaków miednicy cykl menstruacyjny zostaje zakłócony. Drugim najczęstszym zespołem w tej grupie jest dyspareunia. Jest to ból pojawiający się podczas lub po stosunku seksualnym. Są one związane z przepełnieniem łożyska żylnego narządów miednicy z krwią. Ból może utrzymywać się od pół godziny do 1 dnia po kontakcie. Trzecią najczęstszą grupą objawów jest dyzuria. Zwykle występuje zwiększone oddawanie moczu, rzadziej - nietrzymanie moczu.
Zaburzenia psycho-emocjonalne.Powstają na skutek przedłużającego się bólu i obniżonej jakości życia seksualnego. Najczęściej rozwija się depresja.

Osobliwością żylaków jest to, że nasilenie objawów nie ma bezpośredniego związku ze średnicą rozszerzonych naczyń. Oznacza to, że objawy mogą być nieobecne w ciężkich postaciach patologii i odwrotnie: mogą być bardzo wyraźne nawet w początkowej fazie.

Diagnostyka żylaków

Główną metodą diagnostyczną jest USG. Wykonuje się go przezbrzusznie (przez brzuch) i przezpochwowo (przez pochwę). Różne metody pozwalają zobaczyć różne naczynia.

Skuteczność diagnostyki żylaków zwiększają nowoczesne możliwości badania ultrasonograficznego: mapowanie kolorów i doppler mocy.

RTG z kontrastem – flebografia miednicy i selektywna ooforografia.
Flebografia CT i MR są metodami diagnostycznymi dostarczającymi więcej informacji niż konwencjonalne zdjęcia rentgenowskie. Ponadto są mniej inwazyjne: kontrast można wstrzyknąć do żyły łokciowej, a MRI ma charakter informacyjny nawet bez użycia kontrastu.
Techniki radionuklidowe.

Zachowawcze leczenie żylaków

Leczenie zachowawcze jest główną metodą, jeśli nie ma wskazań do operacji usunięcia żył miednicy. Ponadto stanowi uzupełnienie zabiegu. Żylaki nie są chorobą lokalną, ale ogólnoustrojową. Żyły mogą się rozszerzać, jeśli jeszcze nie są rozszerzone, w innych miejscach, najczęściej na nogach. Stosowanie leków i zabiegów może zwiększyć napięcie ściany żylnej i spowolnić postęp żylaków.

leki na żylaki miednicy małej;
koszulka kompresyjna;
zioła (większość leków na żylaki miednicy małej powstaje na bazie roślin);
fizjoterapia;
fizjoterapia.

Wiodącą metodą leczenia żylaków jest przyjmowanie leków. Wszystkie inne metody mają jedynie charakter pomocniczy.

Leki są dobre przede wszystkim dlatego, że wpływają na żyły całego ciała, a nie tylko miednicy. Zwiększają ich napięcie i zmniejszają przepuszczalność ściany naczynia. Najczęściej na żylaki stosuje się preparaty z diosminą. Zgodnie ze wskazaniami, w schemacie leczenia uwzględniane są środki hormonalne. W leczeniu objawowym przepisuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne - zmniejszają ból. Wielu pacjentów potrzebuje leków przeciwdepresyjnych.

W przypadku żylaków nóg najczęściej stosuje się terapię uciskową. Kiedy dotknięte są żyły miednicy, jest rzadko stosowany. Jeśli, gdy dotknięte są żyły nóg, stosuje się pończochy uciskowe lub pończochy, ściskając dolną część kończyn, to w przypadku żylaków miednicy małej, wręcz przeciwnie, konieczna jest kompresja w górnej części. Stosuje się spodenki kompresyjne, które uciskają górną jedną trzecią uda, okolice miednicy i przednią ścianę brzucha. Należy pamiętać, że skuteczność tej metody nie została potwierdzona i nie daje ona długotrwałych rezultatów: można ją stosować wyłącznie w celach objawowych.

Chirurgiczne leczenie rozszerzonych żył miednicy

Inwazyjne zabiegi i operacje pomagają wyeliminować objawy żylaków miednicy i zmniejszyć ryzyko powikłań. Wykonuje się je na różnych naczyniach miednicy, w zależności od cech choroby.

Interwencje na naczyniach krocza

Miniflebektomia służy do usuwania żył w kroczu i pośladkach. Jest to minimalnie inwazyjna interwencja polegająca na usunięciu żył poprzez minimalne nacięcia. Ma oczywiste zalety: szybki powrót do zdrowia, minimalne ryzyko powikłań, dobry efekt estetyczny.

Ale miniflebektomia nie zawsze jest możliwa. Nie nadaje się do usuwania żylaków warg sromowych większych i mniejszych. Żyły należy usunąć poprzez dłuższe nacięcia. W przypadku żylaków warg sromowych mniejszych może być konieczna ich resekcja, a następnie operacja plastyczna.

Stosowane są także zabiegi małoinwazyjne: skleroobliteracja żył sromu i krocza. Lekarze wstrzykują do żył płynne lub piankowe środki sklerozacyjne. W rezultacie żyły te sklejają się, stają się niewidoczne, a przepływ krwi przez nie zatrzymuje się.

Te metody leczenia rozszerzania naczyń krwionośnych są bardzo skuteczne: 95% pacjentów jest zadowolonych z wyniku. Wadą jest wysoki odsetek nawrotów – do 60% w ciągu 7 lat obserwacji po skleroterapii, do 40% w ciągu 7 lat po chirurgicznym usunięciu rozszerzonych żył. Aby zmniejszyć ryzyko nawrotu, podczas leczenia lekarz musi wyeliminować refluks żylny miedniczo-podskórny.

Interwencje na naczyniach gonadalnych

Celem leczenia żylaków jest wyeliminowanie wstecznego (wstecznego) przepływu krwi w naczyniach jajnikowych. W rezultacie zmniejsza się dopływ krwi do splotów żylnych miednicy. Te interwencje są uważane za najbardziej skuteczne.

Operacja usunięcia żylaków jest technicznie prosta i niezbyt traumatyczna. Uraz dodatkowo zmniejsza się, stosując technikę endoskopową – w tym przypadku operację przeprowadza się poprzez minimalne nacięcia. Metoda chirurgiczna jest również bardzo skuteczna. Przewlekły ból miednicy po usunięciu żył u 100% pacjentów ustępuje w ciągu 1-2 miesięcy po operacji. Ryzyko nawrotu w ciągu 5 lat obserwacji nie przekracza 3%.

Można obejść się bez operacji. W leczeniu stosuje się embolizację. Leki obliterujące (sklejające) lub cewkę wprowadza się przez naczynia krwionośne do żyły jajnikowej, co powoduje powstawanie skrzepów krwi, likwiduje rozszerzenie i całkowicie zamyka żyłę. Według różnych autorów skuteczność metody wynosi 65–95%. Chociaż są mniej skuteczne niż chirurgiczne usuwanie żył, zaletą jest minimalna inwazyjność, dlatego procedury wewnątrznaczyniowe należą do standardowych metod leczenia żylaków miednicy u kobiet.

Interwencje na naczyniach nerkowych i biodrowych

Mają ograniczone zastosowanie. Sytuacje kliniczne wymagające tego typu interwencji są rzadkie.

Operacje na lewej żyle nerkowej u kobiet wykonuje się w przypadku ucisku, co prowadzi do wzrostu w niej ciśnienia. Lekarz przesuwa żyłę i tworzy nowe zespolenie (połączenie) pomiędzy lewą nerką a żyłą główną dolną. Wykonuje również resekcję żyły jajnikowej.

Operacje na lewej żyle biodrowej wykonuje się w przypadku zespołu Maya-Turnera. Lekarze wykonują wewnątrznaczyniowe stentowanie lewej żyły biodrowej wspólnej (montaż ramki wewnątrz żyły). Jest to rzadka operacja, wykonywana wyłącznie w wyspecjalizowanych ośrodkach.

Gdzie iść

W celu leczenia żylaków skontaktuj się z kliniką SOYUZ. Wykonujemy zabiegi i operacje małoinwazyjne. Interwencje wykonują doświadczeni lekarze, korzystając z najnowocześniejszego sprzętu. Każda kobieta odczuwa ból w miednicy po operacji.

Przyczyny żylaków miednicy

Najczęstsze czynniki ryzyka żylaków to:

siedzący tryb życia, siedzący tryb życia;
zespół „pęsety aortalno-krezkowej";
historia ciąży i porodu;
genetyczne predyspozycje;
wrodzone cechy anatomiczne żył nerkowych;
endometrioza;
urazy okolicy miednicy itp.

Leczenie żylaków miednicy małej u kobiet

Przyczyny żylaków miednicy

Według międzynarodowych badań prawie jedna trzecia wszystkich kobiet doświadcza przewlekłego bólu miednicy. Przyczyny przewlekłego bólu miednicy są różne, ale często są związane z obecnością patologii jajników lub żylaków miednicy małej. Objawy zastoju żylnego w miednicy są podobne do objawów żylaków nóg.

W obu przypadkach zastawki żylne, które pomagają w powrocie krwi do serca wbrew grawitacji, stają się osłabione i nie zamykają się prawidłowo. Umożliwia to przepływ krwi do tyłu przez żyłę jajnikową, co zwiększa ciśnienie żylne i powoduje żylaki. Odpływ krwi zostaje zakłócony przez podobny mechanizm, jak w przypadku żylaków nóg. Poszerzona żyła jajnikowa nie ma możliwości regulowania wstecznego przepływu krwi żylnej z powodu niewydolności zastawek żylnych. Przepełnienie układu żylnego prowadzi do rozciągnięcia ściany żylnej i wtórnego rozszerzenia naczyń miednicy, przez co choroba stale postępuje.

Ponieważ przyczyna bólu miednicy jest często niezdiagnozowana, nie oferuje się żadnego leczenia, chociaż leczenie istnieje. Jeśli odczuwasz ból miednicy, który może się nasilić w ciągu dnia, gdy stoisz w pozycji pionowej, możesz zasięgnąć drugiej opinii u chirurga endowaskularnego, aby pomóc znaleźć przyczynę problemu. Żylaki miednicy można skutecznie leczyć metodami chirurgii wewnątrznaczyniowej. Ginekologia nie oferuje skutecznych metod leczenia tej choroby.

Leczenie żylaków miednicy małej w klinice

W ramach leczenia zachowawczego przepisywane są leki przeciwzakrzepowe, wetotoniki i witaminy. Działania mają na celu obniżenie poziomu cholesterolu we krwi i skorygowanie stylu życia kobiety. Jeśli konieczna jest interwencja chirurgiczna, preferowane jest zastosowanie technik małoinwazyjnych.

Czasami dana patologia może być przyczyną niemożności zajścia w ciążę lub powodować problemy w czasie ciąży. Niezależnie od tego, na jakim etapie życia napotkałaś problemy zdrowia reprodukcyjnego, doświadczeni ginekolodzy i położnicy-ginekolodzy pomogą Ci sobie z nimi poradzić. Klinika stwarza najkorzystniejsze warunki i zaleca skuteczne leczenie, aby kobiety i ich rodziny były zdrowe.

Za pomocą specjalnych narzędzi do światła żyły instaluje się specjalne spirale, które zapobiegają nieprawidłowemu przepływowi krwi, prowadzącemu do żylaków miednicy

Nie wymaga szwów. Czas trwania zabiegu waha się od 30 minut do kilku godzin, w zależności od złożoności stanu.

Objawy żylaków miednicy obejmują:

Dyskomfort w miednicy
Ciężkość w miednicy
Pękający ból w miednicy

Objawy te mogą się nasilać podczas długotrwałego stania i siedzenia, podczas miesiączki i stosunków seksualnych. Powodowanie dyskomfortu i cierpienia kobiet.

Przyczyną rozwoju żylaków miednicy (PVVV) jest słaba tkanka łączna. Ale do rozwoju choroby wymagana jest obecność czynników prowokujących.

Te czynniki to:

Ćwiczenia fizyczne
Długotrwałe stanie i siedzenie
Ciąża i poród
Uraz miednicy
Guzy macicy i jajników
Endometrioza
Wskazaniami do embolizacji są:
żylaki miednicy z zespołem przewlekłego bólu miednicy
bolesna miesiączka
żylaki zewnętrznych narządów płciowych
ból podczas stosunku płciowego

Żylaki miednicy mają postać objawową i bezobjawową (to znaczy mogą występować bezobjawowo). Postać bezobjawowa zwykle nie wymaga leczenia

Objawy żylaków miednicy u mężczyzn i kobiet

Objawy wizualne są skąpe. Podczas badania rzadko obserwuje się rozszerzenie żył powierzchownych w okolicy krocza i pośladków. Zaburzenia oddawania moczu spowodowane przekrwieniem splotu żylnego pęcherza.

Chorobie towarzyszą odczucia wewnętrzne. Pacjenci skarżą się na niewyraźny ból w podbrzuszu i wewnętrznej stronie ud. Występuje uczucie ciężkości i obrzęku. Mężczyźni i kobiety mogą skarżyć się na ból w podbrzuszu o różnym nasileniu podczas stosunku płciowego.

Przewlekły ból miednicy:

dokuczliwy i tępy ból w dolnej części brzucha;
ból w okolicy kości krzyżowej i kości ogonowej;
ból w dolnej części pleców i pachwinie;
częste oddawanie moczu;
niemożność utrzymania moczu;
fałszywa potrzeba opróżnienia pęcherza.

Rozszerzone żyły na zewnętrznych narządach płciowych (w kroczu, w podbrzuszu, nad łonem, w okolicy pachwin, na tylnej części uda, pośladkach).

Powiększona żyła na wewnętrznej stronie uda.

Żylaki miednicy i ich leczenie

Bolesne żylaki miednicy małej częściej wykrywa się u płci pięknej. Choroba jest dość powszechna, ale zdiagnozowanie choroby jest złożonym procesem. Więcej kobiet przez całe życie chodzi z bólem brzucha i leczy wyimaginowany proces patologiczny, nawet nie myśląc, że mają żylaki miednicy małej.

Czym są żylaki miednicy?

Żylaki miednicy (PVVV) to choroba wpływająca na elastyczność naczyń krwionośnych. W medycynie choroba nazywa się inaczej: żylaki powrózka nasiennego (występujące u przedstawicieli obu płci), żylaki miednicy małej, zespół przewlekłej algii miednicy.

Kobiety w wieku rozrodczym zwykle cierpią i bardzo ważne jest, aby leczyć tę chorobę w odpowiednim czasie.

Czym są żylaki miednicy

Żylaki miednicy małej to rozszerzenie naczyń, którymi krew wypływa z narządów płciowych. W przypadku tej choroby żyły rozszerzają się do średnicy większej niż dziesięć milimetrów, co powoduje ucisk zakończeń nerwowych i ból. Wiedeń

Dlaczego powstają żylaki miednicy?

Za przyczyny żylaków miednicy małej u kobiet uważa się:

ucisk naczyń krwionośnych przez rosnącą macicę w czasie ciąży;
podnoszenie ciężarów i inna aktywność fizyczna;
siedząca praca, siedzący tryb życia;
choroby ginekologiczne: zapalenie jajników, endometrioza;
niestabilny cykl menstruacyjny;
zaburzenia równowagi hormonalnej i leczenie lekami zawierającymi estrogeny;
wrodzone anomalie ściany naczyń;
brak orgazmu lub częsta ochrona poprzez przerwanie stosunku płciowego.

Rodzaje żylaków miednicy małej

Flebolodzy wyróżniają dwa rodzaje żylaków miednicy małej:

pierwotna, spowodowana wrodzoną lub nabytą dyspareunią
Zaawansowane żylaki miednicy małej mogą objawiać się objawami takimi jak obrzęk żył w pachwinach, udach i pośladkach. Badanie manualne może również ujawnić guzki żylne.

Procesy zakrzepowo-zatorowe mogą być powikłaniem żylaków miednicy małej.

Pierwszy etap żylaków charakteryzuje się średnicą żyły do 5-7 mm, zlokalizowaną wzdłuż górnej krawędzi lewego jajnika. W drugim etapie żyły (do 8-9 mm średnicy) zajmują cały lewy jajnik, obserwuje się je również w prawym jajniku i macicy. W trzecim etapie identyfikuje się żyły o średnicy 10-13 mm, położone poniżej dolnej krawędzi lewego jajnika z wyraźnymi żylakami prawego jajnika, macicy i miednicy małej. Co więcej, w trzecim etapie średnica żył lewego i prawego jajnika jest prawie taka sama.

Leczenie żylaków

Pakiet zabiegowy zależy od stopnia rozwoju żylaków. Lekarze są zwolennikami leczenia zachowawczego i delikatnego: maksymalnego efektu można uzyskać przy minimalnej ingerencji w organizm. A gdy chorobę można leczyć bez operacji, przepisywane są leki, zastrzyki i witaminy w celu zmniejszenia bólu i innych objawów objawów żylaków miednicy. Również w celu normalizacji przepływu krwi i eliminacji czynników ryzyka zatykania naczyń krwionośnych. Lekarze dokładnie obliczają dawki leków dla każdego przypadku, aby pomóc organizmowi poradzić sobie z chorobą niemal niezależnie.

Zalecane jest ścisłe przestrzeganie normalnych warunków pracy, z wyjątkiem dużego wysiłku fizycznego i długotrwałego przebywania w jednej pozycji. Odpoczynek. Poprawia to jakość życia pacjenta: zwiększa się aktywność fizyczna i społeczna, a stan psychiczny wraca do normy.

Zaleca się skorygowanie charakteru diety, zaleca się dietę zwiększającą zawartość błonnika i umiarkowane spożycie warzyw, owoców i olejów roślinnych. Z diety wyklucza się 80% tłustych i pikantnych potraw, a alkohol jest całkowicie wykluczony. U osób z nadwagą zaleca się korektę masy ciała w celu zmniejszenia ciśnienia wewnątrzbrzusznego na narządy i układ żylny.

Flebolog może również zalecić rzucenie palenia i przyjmowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych w celu zmniejszenia wpływu hormonów estrogenów i progesteronu na organizm. PonieważHormony te zmniejszają napięcie ścian naczyń krwionośnych i zmniejszają ich elastyczność.

Zalecany jest prysznic kontrastowy w okolicy krocza. Ćwiczenia oddechowe: powolne i głębokie wdechy i wydechy za pomocą mięśni brzucha. Procedury wodne. Różne ćwiczenia rozładowujące.

Zdecydowanie odradzamy samoleczenie bez konsultacji z flebologiem. Każdy pacjent wymaga indywidualnego doboru pakietu zabiegowego, obejmującego konkretny zestaw ćwiczeń fizycznych.

Kompleks zabiegowy obejmuje noszenie wyrobów uciskowych: rajstop lub spodenek o określonej klasie ucisku, odpowiednich dla konkretnego przypadku. Noszenie wyrobów uciskowych poprawia przepływ krwi z kończyn dolnych, w tym ze splotów żylnych krocza i pośladków. Średnio noszenie jest przepisywane do 14 dni: kilka godzin dziennie. Jak wybrać rozmiar, klasę ucisku i producenta dowiesz się z artykułu Pończochy uciskowe lub podczas konsultacji, pełnej informacji udzieli flebolog.

Kiedy pacjent skarży się na częste, nieznośne bóle w okolicy miednicy, flebolog przepisuje niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Stosowanie musi być zgodne z zaleceniami lekarza.

Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów lub choroba jest w zaawansowanym stadium, flebolog przepisuje skleroterapię lub flebektomię (interwencja chirurgiczna) w celu usunięcia dotkniętych żył. Zabieg jest całkowicie bezbolesny i wykonywany jest w znieczuleniu. Wielu pacjentów martwi się bólem podczas i po operacjach i dziwi się, że są one całkowicie nieobecne. Dlatego nie bójcie się, bezbolesność została udowodniona wieloletnim doświadczeniem lekarzy. Już następnego dnia po zabiegu będziesz mógł wrócić do domu.

W przypadku braku szybkiego i odpowiedniego leczenia pacjent odczuwa pogorszenie objawów i jakości życia. Dla kobiet: niemożność zajścia w ciążę i samodzielnego porodu. Dla mężczyzn: ciężkość i niemożność prowadzenia aktywnego trybu życia.

Przy leczeniu zachowawczym powrót do zdrowia pacjenta następuje stopniowo, bezpośrednio w trakcie leczenia. Po operacji pacjent łatwo i szybko wraca do zdrowia. Już następnego dnia po zabiegu będziesz mogła samodzielnie chodzić.

Środki zapobiegające żylakom miednicy małej

Profilaktyka ma na celu wyeliminowanie ryzyka choroby i jej objawów. Oto kilka prostych kroków, które Ci pomogą:

Umiarkowana aktywność fizyczna: spacery, ćwiczenia. Poruszanie mięśniami sprawia, że krew przepływa przez żyły, dlatego ważny jest ruch.
Jeśli masz pracę siedzącą lub stojącą, staraj się robić przerwy co 30 minut, aby trochę się poruszyć. Na przykład idź na spacer, postaw czajnik, odłóż rzeczy na półkę.
Kobietom zaleca się unikanie forsownych i nadmiernych aktywności sportowych: huśtania się, podnoszenia ciężarów i pokonywania niesamowitych dystansów. Takie obciążenia są nienaturalne dla kobiecego ciała.
Trzymaj się swojego reżimu picia. Osoba dorosła potrzebuje 30 ml na 1 kg dziennie.
Jedz dobrze. Jedz więcej warzyw i owoców. Jedz mniej fast foodów, tłustych, mącznych i pikantnych.
Skonsultuj się z flebologiem i wykonaj zestaw ćwiczeń w domu.